หลวงพ่อปาน โสนันโท
(พระครูวิหารกิจจานุการ)
วันบางนมโค อ.เสนา จ.พระนครศรีอยุธยา
ในชีวิตฉันไม่เคยฆ่าสัตว์เลย ตัวเล็กตัวใหญ่ก็ตาม ค้าฆ่าโดยเจตนาแล้ว ไม่เคยทำ แม้ยุงก็ไม่เคยตบ
ในงานศพ ที่มาไหว้ศพน่ะ เขามาไหว้สัจจธรรมของพระพุทธเจ้านะ คือ ท่านตรัสว่าร่างการของคนน่ะมันเป็นอนิจจัง ไม่เที่ยง เวลาอยู่เป็นทุกข์ในที่สุดก็ อนัตตา คือตาย ใครบังคับบัญชาไม่ได้
เวลากราบทีแรก เขานึกถึงพระพุทธเจ้าว่าทรงเทศไว้ถูก เทศน์ไว้ตรง ข้าพระพุทธเจ้าขอยอมรับนับถือเป็นมรณานุสสติกรรมฐาน
กราบครั้งที่ 2 เขานึกถึงพระธรรมคำสั่งสอนของพระองค์จากประโอษฐ์ เหมือนดอกมะลิแก้วแพรวพราวไปด้วยความจริงอันประเสริฐ ทำบุคคลทั้งหลายไม่ให้เมามัน และทำให้เข้าถึงความสุข
กราบครั้งที่ 3 นึกถึงพระสงฆ์ พระอริยสงฆ์ทั้งหลายที่ทานร้อยกรองพระธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนไว้แล้วไม่ปล่อยให้อันตรธานสุญไป รวบรวมเข้าไว้ นี้กราบความดีของพระ 3 พระนะ เขาไม่ได้กราบผีกราบศพ
ถึงแม้เราจะมีคาถาอาคมของดีอะไรก็ตาม เราก็ต้องตาย ก่อนตายควรเลือกทางเดินเอา อย่างน้อยที่สุดเราควรไปสวรรค์ชั้นกามาวจรให้ได้ ขอให้ทุกคนนะ เวลาก่อนจะหลับ ให้นึกถึงความดีที่ตนเคยกระทำไว้ ทรัพย์สินที่สละเป็นวิหารทาน ธรรมทานสังฆทานเลี้ยงพระ นึกถึงศิลที่ตนเคยรักษา เทศน์ที่ตนเคยฟัง แล้วหมั่นภาวนาถึงพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ พระพุทธโธ ธัมโม สังโฆ แล้วจะรู้ว่าฉันหวังดีดับลูกหลานเพียงใด คนไหนทำดีมากไม่ได้ก็ให้สร้างความดี 2 อย่างที่ฉันต้องการ คือ 1 อย่าดืมสุรารัย 2 อย่าลักขโมย อย่าเป็นโจ
เมื่อจะเจริญกรรมฐาน ให้ตั้งอยุ่ในพรหมวิหาร 4 ให้เป็นณานสมาธิแน่วแน่ให้แผ่เมตตาไปทั่วจักรวาล แล้วจึงพิจารณาตามอารมณืวิปัสสนาหรือภาวนาตามแบบสมนะ ทุกคนตายแล้วจงไปสวรรค์ จงไปพรหมโลก จงไปนิพพาน
วันพฤหัสบดีที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2553
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น