บุญกุศล คือ อริยทรัพย์

ชาวโลกรู้จักแต่ทำการค้า เพื่อเพิ่มทรัพย์สมบัติเก็บ ไว้ให้บุตรหลานไม่รู้จักสร้างสมบุญบารมี เพื่อให้ความร่มเย็นเป็นสุข แก่บุตรหลาน ทรัพย์สมบัติเป็นรูปธรรมที่มองเห็น บุญกุศลเป็นอริยทรัพย์ที่มองไม่เห็น การเก็บทรัพย์สมบัติไว้ให้บุตรหลาน ก็ไม่แน่ว่าบุตรหลานจะสามารถรักษาไว้ได้ ถ้าหากบุตรหลานอกตัญญู ไม่สืบทอดเจตนารมณ์รู้แต่ผลาญ ไม่ยอมประกอบอาชีพ การเก็บสมบัติไว้ให้บุตรหลานมากเกินไป กลับจะเป็นโทษแก่บุตรหลาน ภาษิตว่า สอนลูกหนึ่งวิชา ดีกว่าให้ทองพันตำลึกแก่ลูก ซึ่งเป็นการเตือนใจพวกปู่โสมเฝ้าทรัพย์
การสร้างกุศลเพื่อให้บุตรหลานเจริญ เป็นอริยทรัพย์ที่มองไม่เห็น ผู้ที่สร้างสมบุญกุศลย่อมได้บุตรหลายที่ดี ฉลาด และกตัญญู เป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูล ภาษิตกล่าวว่า ลูกหลานมีบุญวาสนาของเขาเอง อย่าเป็นวัวความให้ลูกหลาน ดังนั้น จงให้ความสำคัญแก่อริยทรัพย์ที่เป็นนามธรรม คือ บุญกุศล
อนึ่ง การทำบุญสร้างกุศล พึงจำไว้ว่า ปัจจัยเงินทอง หรือ สิ่งของที่บริจาคจะต้องได้มาอย่างบริสุทธิ์ ถูกต้องไม่เป็นเงินที่ได้มาโดยการประกอบอาชีพต้องห้าม ดังนี้
1.ค้าขายมนุษย์
2.ค้าขายสัตว์มีชีวิต
3.ค้าขายอาวุธเครื่องมือฆ่า ประหัตประหาร
4.ค้าขายยาพิษ
5.ค้าขายยาเสพติด ของมึนเมาอันทำลายสติและชีวิต
มิจฉาวณิชา การค้าขาย 5 อย่างนี้ พระพุทธองค์ทรง บัญญติ มิให้อุบาสก อุบาสิกา กระทำโดยเด็ดขาด