พ่อแก่ แม่เฒ่า

พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้า ไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววาร ของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยาก เห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวราน สลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขาน ให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผล เป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตา ช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อน พอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง ให้นิกถึง เมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่า เฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกาย ก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ยล เติบโตจน สง่างาม
ขอโทษเมื่อทำผิด ขอให้คิด ทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตาม ช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวัง อยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ ให้วังเวง